Bloemenranden in Steenders Landschap

Vrijwilligers van Het Steenders Landschap (HSL) hebben op zaterdag 18 april jl. kruidenrijke bloemenranden ingezaaid langs een aantal akkers en weilanden rondom Steenderen. 

Met vier teams van telkens 1 zaaier en 2 harkers hebben deze vrijwilligers op 25 plaatsen in totaal ruim 26.000 m2 ingezaaid. De twee dagen ervóór had de Agrarische Natuurvereniging ’t Onderholt op deze locaties de grond gefreesd en zaaiklaar gemaakt.

In het seizoen 2019 heeft Het Steenders Landschap deze actie voor het eerst gedaan. Toen werd 12.000 m2 ingezaaid, en hebben we in de zomer en in de herfst kunnen genieten van fraaie bloemrijke akkerranden. Belangrijker is dat vele patrijzen, muizen, insecten en allerlei andere kleine dieren in die stroken hun voedsel en dekking hebben kunnen vinden. Het ingezaaide kruidenmengsel is een zogenaamd “patrijzenmengsel”, en de tellers van HSL hebben in 2019 dan ook een toename van het aantal patrijzen in ons Landschap kunnen waarnemen.  

Dit jaar is het gelukt om nog meer landeigenaren (boeren en particulieren) enthousiast te krijgen voor deze verrijking van het Landschap en vergroting van de biodiversiteit. Daardoor konden de vrijwilligers ruim tweemaal zoveel grond inzaaien als vorig seizoen.

En nu maar hopen op regen, om de akkerranden in bloei te krijgen!

Op 9 december 2017 werd de afsluitende werkdag van 2017 georganiseerd in de boomgaard van Massink. Er waren circa 20 vrijwilligers aanwezig, ondanks dat het slecht weer was.

Er werk gestart met koffie en een welkomstpraatje bij de notenboomgaard van Massink aan de bronkhorsterweg. We konden weer genieten van het fraaie uitzicht op het historische stadje Bronkhorst, de Bronkhorster Molen (in 1844 gebouwde korenmolen) en natuurlijk de molenkolk (vis- en vogelrijke zijtak van de IJssel).

Een groot deel van de singels rondom de boomgaard ‘Massink’ hebben we al gesnoeid op de vorige werkochtend. Enkel het deel langs het wandelpad aan de Molenkolk moest deze dag nog verwijderd worden. Het was allemaal vrij dun hout dat we gemakkelijk met de handzaag en takkenschaar konden snoeien. Het gesnoeide hout is na afloop versnipperd.

Er zijn ook een aantal rasters ronde de notenbomen herplaatst om vraat van vee te voorkomen.

Na de koffie zijn we met de wilgen rond de ijsbaan aan de slag gegaan. De wilgen zijn opgesnoeid, rasters verwijderd en de wilgen aan de zijde van de melkfabriek geknot. Er is ook een start gemaakt met het bouwen van een afdak voor de HSL aanhanger. Deze stond tot nu toe gastvrij bij de familie Garritsen in Toldijk, maar uit praktische overweging is er gekozen om deze vanaf nu bij de ieskeet te stallen. Er werd uiteraard afgesloten met een kop soep.

1 2 3 ►

Op 19 november 2017 maakte een delegatie van Het Steenders Landschap deel uit van het kampioenschap hegvlechten dat georganiseerd werd in Vorden door Het Onderholt. Het geleerde van de werkdagen kon daar toegepast worden in de praktijk.

Het enthousiasme was groot, helaas mocht dit echter niet leiden tot podiumplaatsen :-). Wel is er weer veel bijgeleerd en zijn er verschillende contacten gelegd met enthousiaste andere hegvlechters. Ervaring waarmee we op de werkdagen weer veel kunnen doen!

In september 2017 heeft Het Steenders Landschap in samenwerking met de Historische Vereniging Steenderen, een bord geplaatst bij het restant van het ‘Hooge bosch’. Het restant bestaat uit een laatste houtwal bij het voetbalveld. Het bord is bedoeld om de herinnering aan dit indrukwekkende bos in stand te houden en het verhaal van de mensen die daarvan leefden.

De volgende tekst staat op het bord:

Hooge Bosch

Deze houtwal is het laatste restje van het ooit 15 voetbalvelden grote ‘Hooge Bosch’, een dennenbos met rondom een brede rand van eikenhakhout dat eeuwenlang tussen Steenderen en Bronkhorst heeft gelegen. Dit resterende stukje houtwal vertelt het verhaal van eekschillers en run, en van kwazen en schelhout.

Het hakhout werd elke 8 tot 12 jaar gekapt. De schors werd door eekschillers losgeklopt en verkocht aan handelaren. De schors werd vermalen tot ‘run’ voor de leerlooierijen. Eikenschors bevat namelijk veel looizuur. Het kaalgeklopte ‘schelhout’ was prima brandhout. De takkenbossen of ‘kwazen’ gingen naar bakkersovens en steenovens. De stobben liepen weer uit en konden honderden jaren oud worden. Vaak liet men een paar bomen staan voor balkhout, de zogenaamde ‘overstaanders’. Toen de run rond 1920 werd vervangen door chemische producten verviel de functie. De eikenhakhoutbossen verdwenen.

Ook van de rand van het Hooge Bosch is in de loop van de 20^e eeuw steeds meer afgeknabbeld. Deze houtwal (rood op de kaart) is gespaard gebleven om het verhaal te vertellen van eekschillers en run, van schelhout en kwazen. Het is de bedoeling deze hakhoutwal weer net zoals vroeger eens in de 10 jaar te kappen.